Χιόνια στη Μελίβοια...

Θα ήταν ολίσθημα να μη δημοσιεύσουμε και μερικές φωτογραφίες από τη χιονισμένη Μελίβοια. Μερικές απ' αυτές δείχνουν τη δημιουργικότητα και τη "φαντασία" της φύσης, που ξεπερνά κατά πολύ τα ανθρώπινα όρια. Δράστης-φωτογράφος και πάλι ο φίλος Νίκος Β. Περδίκης, τον οποίο ευχαριστούμε για ακόμα μία φορά.

Χιονισμένα παράλια (Β')...

Όταν η κυκλοφορία στα παράλια αποκαταστάθηκε και η κακοκαιρία κόπασε κάπως, κατέστησαν  εφικτές οι μετακινήσεις. Κάπως έτσι λήφθηκαν οι φωτογραφίες στο λιμάνι του Αγιοκάμπου, στην Παλιουριά και στην πολυσύχναστη, το καλοκαίρι, παραλία "Μπούκα". Ευχαριστούμε το φίλο Νίκο Περδίκη που "'εβγαλε" τις φωτογραφίες (χθές 11-02-2012) και ευγενικά μας τις παραχώρησε . 

Χιονισμένα παράλια (Α')...

Τις προηγούμενες μέρες, το ανατολικό μέρος του νομού Λάρισας έχει πληγεί από αλλεπάλληλα κύματα κακοκαιρίας. Στα παράλια οι σφοδροί άνεμοι εξώθησαν τη θάλασσα, που έφτασε σχεδόν μέχρι τον παραλιακό δρόμο ανταμώνοντας με το χιόνι και προκαλώντας πολλές καταστροφές σε υποδομές, τόσο του δήμου όσο και ιδιωτών. Στην ενδοχώρα οι όγκοι του χιονιού έχουν σκεπάσει τα πάντα, δημιουργώντας επιφανειακά ένα ονειρεμένο σκηνικό, με πολλά προβλήματα να κρύβονται κάτω από το λευκό χαλί...  

Μετονομασίες οικισμών. Μελίβοια ή Αθανάτη; (Μέρος Β').

Πήραμε μια γεύση σε προηγούμενη σχετική ανάρτηση, για τον αλγόριθμο αλλαγής των "ξενιζόντων" και μη ελληνοπρεπών τοπωνυμίων που οι μετακινήσεις πληθυσμών και οι διαδοχικές κατακτήσεις μας κατέλιπαν. Είδαμε και μερικούς χρήσιμους ορισμούς για τα τοπωνύμια και είμαστε σε θέση να παρακολουθήσουμε τη συνέχεια.

Κίτρινο ρώσικο κερί...

Ο Στέργιος είναι ένας Έλληνας πολιτικός πρόσφυγας που ζει στην Τασκένδη. Οι δικοί του τον θεωρούν νεκρό, αφού μετά την ήττα του Δ.Σ.Ε. στο Γράμμο, το 1949, δεν έχει δώσει σημεία ζωής. Ώσπου, το Γενάρη του 1951, λαμβάνουν ένα γράμμα που έρχεται να ανατρέψει τα πάντα... Ο Στέργιος ζει... 

Δημήτριος Μπουζούκης.

Ο Δημήτριος Μπουζούκης γεννήθηκε στην Αθανάτη το 1903. Ήταν γιός του ιερέα Γεωργίου Μπουζούκη. Όντας μέλος πολύτεκνης οικογένειας (εννέα αδέρφια), έγινε με τη σειρά του πολύτεκνος κι αυτός (αποκτώντας έξι παιδιά). Φοίτησε στο (τότε) Σχολαρχείο της Αγιάς, μαζί με ελάχιστους άλλους Θανατιώτες της εποχής, μετρημένους, ίσως, στα δάχτυλα του ενός, βαριά των δύο χεριών, προαλειφόμενος να χειροτονηθεί ιερέας, συνεχίζοντας την παράδοση του πατέρα του.

Μετονομασίες οικισμών. Μελίβοια ή Αθανάτη; (Μέρος Α').

Είναι γνωστό ότι η χώρα μας, εξαιτίας της γεωγραφικής της θέσης, κατακτήθηκε από πολλούς κατακτητές και κατοικήθηκε από πολλές και διάφορες φυλές και λαούς στο πέρασμα των αιώνων (Ρωμαίοι, Σλάβοι, Τούρκοι, Λατίνοι κ.α.). Όλοι αυτοί άφησαν ανεξίτηλα τα σημάδια τους, σε διάφορους τομείς. Nοοτροπίες και συμπεριφορές, αρχιτεκτονήματα (κτίρια,  γέφυρες κ.α.), λέξεις στο λεξιλόγιό μας, αλλά και, κυρίως,  τοπωνύμια, τόσο περιοχών στα όρια οικισμών (π.χ. Σουβάλα), των ίδιων των οικισμών (π.χ. Νεβόλιανη) ή και ευρύτερων περιοχών (π.χ. Κίσσαβος).

Λίγα λόγια για μία παλιά φωτογραφία. Προσθήκη στο Αθανατη (Μελίβοια), Εθνική Αντίσταση και Εμφύλιος...

Ξεφυλλίζοντας τον Β' τόμο του βιβλίου "Θεσσαλία - Ιστορικές Πηγές", έκδοση της Ε.Τ.Ε.Δ.Κ. Θεσσαλίας του 2007, τράβηξε την προσοχή μας μία φωτογραφία εποχής, των χρόνων της Γερμανοϊταλικής κατοχής της χώρας μας. Αξίζει τον κόπο να αναφέρουμε λίγα λόγια για τη φωτογραφία αυτή.