Made in Melivoia: Δημήτριος Μπουζούκης.

Ο Δημήτριος Μπουζούκης γεννήθηκε στην Αθανάτη το 1903. Ήταν γιός του ιερέα Γεωργίου Μπουζούκη. Όντας μέλος πολύτεκνης οικογένειας (εννέα αδέρφια), έγινε με τη σειρά του πολύτεκνος κι αυτός (αποκτώντας έξι παιδιά). Φοίτησε στο (τότε) Σχολαρχείο της Αγιάς, μαζί με ελάχιστους άλλους Θανατιώτες της εποχής, μετρημένους, ίσως, στα δάχτυλα του ενός, βαριά των δύο χεριών, προαλειφόμενος να χειροτονηθεί ιερέας, συνεχίζοντας την παράδοση του πατέρα του.

Ο ιερέας Γεώργιος Μπουζούκης, πατέρας του Δημητρίου Μπουζούκη.

Για την ιστορία, θυμίζουμε, ότι ως την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του εκπαιδευτικού μας συστήματος, το 1929 από τους τότε υπουργούς Παιδείας Κωνσταντίνο Γόντικα και Γεώργιο Παπανδρέου στην κυβέρνηση Βενιζέλου, οι κατώτερη και μέση βαθμίδα της εκπαίδευσης στην Ελλάδα περιελάμβανε τρεις τύπους σχολείων: το τετραετές Δημοτικό Σχολείο, το τριετές Σχολαρχείο ή Ελληνικό Σχολείο και το τετραετές Γυμνάσιο.

Δάσκαλοι και μαθητές του Δημοτικού Σχολείου Αθανάτης (περ.) το 1910, μπροστά στο σπίτι του Αντώνη Μπελιά (δίπλα στο παλιό σχολείο). Τότε ήταν στην ιδιοκτησία του Καρακίτσου και τμήμα του χρησίμευε για τη στέγαση κάποιων τάξεων του Σχολείου, αφού το κτίριο του παλιού σχολείου έγινε αργότερα, μάλλον το 1932. (Προσφορά: Ζωή Ζιούρκα-Αναγνωστούλη).

Ο Κωνσταντίνος Μπουζούκης, αδερφός του Δημητρίου. (Προσφορά: Βάιος Κων. Μπουζούκης).

Η φοίτηση και μόνο στο Σχολαρχείο τα χρόνια εκείνα ήταν σπουδαίος τίτλος και ελάχιστοι έφταναν τότε σ' αυτήν τη βαθμίδα εκπαίδευσης,Τα αίτια είχαν να κάνουν, κυρίως με τα οικονομικά μέσα της εποχής, αφού η οικογένεια του κάθε μαθητή θα έπρεπε να δαπανήσει ποσά διόλου ευκαταφρόνητα για την εποχή, αφού υποχρεωτικά θα έπρεπε ο μαθητής να διαμένει στην Αγιά, όπου ήταν και το πλησιέστερο Σχολαρχείο, κάτι που συνεπάγονταν πολλά έξοδα για τη διαμονή, τη σίτιση, τα βιβλία κ.ο.κ..

Ο Αλέξιος Μπουζούκης, αδερφός του Δημητρίου. Από το βιβλίο του Γεωργίου Ευθυμιάδη "Η Αθανάτη στον Μεσοπόλεμο και την Αντίσταση".

Εφοδιασμένος, λοιπόν, με το απολυτήριο του Σχολαρχείου, που τότε ήταν για την Αθανάτη τίτλος τρανταχτός και ισάξιος με σημερινό πτυχίο πανεπιστημίου, αφού, όπως αναφέραμε ελάχιστοι συνέχισαν τη φοίτηση πέραν του Δημοτικού Σχολείου, ο Δημήτριος Μπουζούκης, απολαμβάνει του σεβασμού και της υπόληψης των συμπατριωτών του.

Ο παπα-Κώστας Γαλλιώτας με προσκυνητές στο Θεολόγο. Στο βάθος ο Νίκος Γουργιώτης και ο Δημήτριος Μπουζούκης.

Για την υπόθεση της ιεροσύνης, που προαναφέραμε, προβάλλουν δύο -πολύτεκνοι- υποψήφιοι (αυτός και ο παπα-Κώστας Γαλλιώτας). Τελικά ιερέας χειροτονείται ο παπα-Κώστας Γαλλιώτας, ενώ ο Δημήτριος Μπουζούκης γίνεται Πρωτοψάλτης (= ο δεξιός ψάλτης, θα λέγαμε σήμερα), ενώ Λαμπαδάριος (=αριστερός ψάλτης) αναλαμβάνει ο Ιωάννης Ζήσης.
Ταυτόχρονα, ή σχεδόν ταυτόχρονα, το 1946, αναλαμβάνει το πόστο του γραμματέα της κοινότητας Μελίβοιας, διαδεχόμενος τον Αλέξιο Τάκο. Παραλληλα εκτελεί και χρέη γραμματέα (μέχρι, περίπου, το 1966) και της γειτονικής κοινότητας Σωτηρίτσας.

Στο βάθος όρθιος ο Γεώργιος Χαπίτας (οι άλλοι δεν αναγνωρίστηκαν). Καθιστοί πίσω: Δημήτριος Μπουζούκης, άγνωστος, Ιωάννης Ζήσης, Νίκ. Παπαρίζος, Στεφ, Δαρίκας, Αρ, Σακαρέτσιος. Καθιστοί μπροστά: Ιωάν. Οικονόμου, Επαμ. Διδίνος. Η φωτογραφία μπροστά στην Αγία Κυριακή. (Προσφορά: Άννα Χαπίτα).

Απ' αυτή τη θέση, του γραμματέα, αναλαμβάνει (σε συνεργασία προφανώς και με άλλους κοινοτικούς), την ανασύνθεση των δημοτολογίων και των μητρώων αρρένων της κοινότητας, τα οποία είχαν καταστραφεί από το Δημοκρατικό Στρατό. (Εδώ έχουν τη ρίζα τους και πολλά λάθη στις χρονολογίες γέννησης αρκετών συμπατριωτών μας, με ευτράπελα καμιά φορά αποτελέσματα).

Κανονισμός άρδευσης γραμμένος από το Δημ. Μπουζούκη.

Ως εγγράμματος συντάσσει πλήθος εγγράφων. Από αιτήσεις και εξουσιοδοτήσεις μέχρι επιστολές για λογαριασμό αγράμματων συγχωριανών, αλλά και πολλά διοικητικά έγγραφα, λόγω θέσεως.

Μέχρι και το θάνατό του, το 1985, παρέμεινε υπό πλήρη διαύγεια και πολλοί θα τον θυμούνται σε κάποιο καφενείο, να συντάσσει έγγραφα, γραμμένα με επιμέλεια, λεπτομέρεια, καθαρότητα και καλλιγραφία.