Κίτρινο ρώσικο κερί...

Ο Στέργιος είναι ένας Έλληνας πολιτικός πρόσφυγας που ζει στην Τασκένδη. Οι δικοί του τον θεωρούν νεκρό, αφού μετά την ήττα του Δ.Σ.Ε. στο Γράμμο, το 1949, δεν έχει δώσει σημεία ζωής. Ώσπου, το Γενάρη του 1951, λαμβάνουν ένα γράμμα που έρχεται να ανατρέψει τα πάντα... Ο Στέργιος ζει... 

Τα υπόλοιπα τα παρακολουθούμε σε μια σειρά επιστολών, των οποίων ο Στέργιος είναι ο παραλήπτης και γράφονται κατά σειρά: από τη μάνα του (στις 12 Γενάρη του 1951), την αδερφή του Πολυξένη (την Κυριακή της Αποκριάς του 1953), το συναγωνιστή του Γούλα, τον πατέρα του, τα ανήψια του Χρήστο και Λάμπρο (το Σάββατο 8 Ιουνίου 1968), τον πρόεδρο της κοινότητας, ο οποίος είναι αδερφός του και "δηλωσίας" (στις 30 Αυγούστου 1970), και, τέλος, την παλιά του αγαπημένη.

    Δια μέσου των επιστολών, αλλά και άλλων στοιχείων που παρεμβάλει  ο συγγραφέας, ξετυλίγεται η ιστορία του Στέργιου και της οικογένειάς του αλλά δια μέσου αυτής ξετυλίγεται και (εν περιλήψει) το κουβάρι της ιστορία της μεταπολεμικής-μετεμφυλιακής Ελλάδας και ειδικότερα του χωριού μας, αφού οι επιστολές είναι γραμμένες  στη Μελίβοια Αγιάς, πατρίδα του Στέργιου και των παραπάνω (όλων φανταστικών) προσώπων, που εμπλέκει στο διήγημά του ο συγγραφέας Κώστας Ακρίβος. 

    Οι εκτοπίσεις στο Τρίκερι, η βίαιη στρατολόγηση στο Δ.Σ.Ε., τα βουνά, οι σκοτωμοί, η πείνα, η βίαιη εκκένωση της υπαίθρου και η μεταφορά των κατοίκων στην Αγιά και τη Λάρισα, ο Γράμμος, η ήττα, η εξορία, η Τασκένδη, η Πολωνία, η Ρουμανία, η "μεταμέλεια", η "χάρη", η "εθνοσωτήριος" επανάσταση, ο επαναπατρισμός, ο θάνατος στην υπερορία...
    Πολλοί Μελιβοιώτες θα μπορούσαν διαβάζοντας τα γεγονότα του βιβλίου να αναγνωρίσουν πρόσωπα και καταστάσεις, που έζησαν στον δικό τους οικογενειακό, συγγενικό ή φιλικό περίγυρο και να αναμοχλεύσουν μνήμες και θύμισες ριζωμένες βαθιά στο μυαλό...

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

"Κίτρινο ρώσικο κερί", Κώστας Ακρίβος, Εκδόσεις Κέδρος, Νοέμβριος 2001.