Λίγα λόγια για τα κάλαντα...

Παραμονή Χριστουγέννων και, όπως πολλές εκατονταετηρίδες τώρα, θα ξεχυθούν στους δρόμους παιδάκια με τα τρίγωνά τους για να τραγουδήσουν ή να ψάλλουν, αν προτιμάτε, τα κάλαντα... Για την ετυμολογία της λέξης, τη γέννηση του εθίμου και άλλα τέτοια μπορείτε να διαβάσετε πολλά σε πολλά μέρη...

    Αξίζει να προσέξουμε το εξής απόσπασμα από το έργο "Βυζαντινών βίος και πολιτισμός" του Φαίδωνα Κουκουλέ, που μεταφέρουμε όπως το απαντήσαμε στη σελίδα 50 του βιβλίου "Στα Βυζαντινά χρόνια-Ιστορία Ε΄ τάξης Δημοτικού", του Οργανισμού Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων, έκδοση ΙΘ'-2005, με τίτλο: "Από τα έθιμα της Πρωτοχρονιάς".

    "...Τα παιδιά περίμεναν την Πρωτοχρονιά με λαχτάρα. Μετά τη λειτουργία πήγαιναν στα σπίτια των πλουσίων, κρατώντας στα χέρια τους ένα μήλο ή ένα πορτοκάλι. Εκείνοι κάρφωναν επάνω στο φρούτο ένα νόμισμα, τη στρήνα. Τα παιδιά, για τον μποναμά που έπαιρναν, έδιναν ευχές κι ένα φιλί...".

"Κάλαντα". Έργο του Γεωργίου Κόρδη.

    Φαινομενικά αδιάφορο το παραπάνω απόσπασμα... Αν κανείς, όμως, αναλογιστεί. πόσες φορές τρώγοντας μήλο ή πορτοκάλι, παροτρύνθηκε από τη ζηλιάρα προγιαγιά ή τον πειρακτικό προπαππού του ή ακόμα ακόμα από τον παππού ή τη γιαγιά του να τους δώσει και σ' αυτούς ένα φιλάκι από το αντικείμενο της βρώσης, τότε φαίνεται η σχέση του παραπάνω αποσπάσματος με το στοιχείο αυτό της διαλέκτου μας, που θέλει το κομμάτι του μήλου ή του πορτοκαλιού ή άλλου οπωρικού να αποκαλείται "φιλί" ή ακριβέστερα "φελί"...

Η Ζωίτσα Πενήντα.

Καλά Χριστούγεννα!!!

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- www.el.wikipedia.org
- Στα Βυζαντινά χρόνια, Ιστορία Ε' τάξης Δημοτικού.ΟΕΔΒ 2005.