Προσωπική εργασία...

Αρκετές δεκαετίες πριν, όταν τα οικονομικά της χώρας ήταν εξίσου άθλια με τα σημερινά, το "κράτος" είχε έναν τρόπο να διεκπεραιώνει μικρά ή, και καμιά φορά, μεγαλύτερα έργα με λίγα, σχετικά, χρήματα ή εν πάσει περιπτώσει με λιγότερα χρήματα απ' ότι αυτά θα κόστιζαν, αν κατασκευάζονταν με άλλο τρόπο...

    Είχαν εφεύρει, λοιπόν, οι κυβερνώντες το θεσμό της "προσωπικής εργασίας", όπως τον ξέρουν οι παλιότεροι. Οι περισσότεροι, μάλιστα, απ' αυτούς δούλεψαν προσωπική εργασία σε διάφορα έργα της Κοινότητας Μελίβοιας. Έτσι, το Δημόσιο πλήρωνε όλα τα άλλα απαιτούμενα, όπως π.χ. υλικά, κάυσιμα κ.λπ., εκτός από εργατικό δυναμικό.

   Επρόκειτο, πολύ απλά, για ένα είδος "επιστράτευσης" των πολιτών της εκάστοτε κοινότητας, αφού ένα ωραίο βραδάκι σε προσέγγιζε ο κλητήρας, ο γραμματέας, κάποιος σύμβουλος ή και ο ίδιος ο Πρόεδρος της Κοινότητας και σου ενεχειρίαζε το σημείωμα με τις μέρες  που θα έπρεπε να προσφέρεις δωρεάν τις υπηρεσίες σου. Έπρεπε, δηλαδή, να δουλέψεις δωρεάν για κάποιες μέρες σε κάποιο έργο που κατασκεύαζε η Κοινότητα, κάτω από τις οδηγίες αυτού που επέβλεπε την κατασκευή του έργου. Συνήθως, επρόκειτο για κοινωφελή έργα και αυτοί που εργάζονταν ήταν οι κατοικούντες στα γειτονικά σπίτια με το έργο, χωρίς, βέβαια, αυτό να είναι κανόνας.

Προσωπική εργασία στον κεντρικό δρόμο, στο ύψος της πλατείας του Αγίου Νικολάου. Ανάπαυλα για "τσιγάρο". Το ημερολόγιο δείχνει 29 Ιανουαρίου 1977. Κάτω αριστερά το περίπτερο, απέναντι το εικονοστάσι του Αγίου Νικολάου, και μόλις διακρίνεται το παλιό σπίτι του Νικ. Διδίνου, εκεί που τώρα είναι το φαρμακείο. (Προσφορά Αθαν. Μπεϊνάς).

    Οι μέρες που όφειλες να εργαστείς αφιλοκερδώς καθορίζονταν από το Κοινοτικό Συμβούλιο με διάφορα κριτήρια, μερικές φορές δε, έπρεπε να φέρεις και το υποζύγιό σου (άλογο, μουλάρι ή γαϊδουράκι) ή κάποιο άλλο μέσο, αν έτσι υπαγόρευε το έγγραφο που σε καλούσε. Αν, παρ' όλα αυτά για κάποιους λόγους, π.χ. υγείας, ανωτέρας βίας κ.λπ., δεν μπορούσες να παράσχεις την προσωπική εργασία σου, όφειλες να καταβάλεις το ισόποσο των ημερομισθίων που δε θα δούλευες στο Δημόσιο Ταμείο, προκειμένου με αυτά να πληρωθεί εργάτης στη θέση σου. Από το μέτρο εξαιρούνταν διάφορες επαγγελματικές και κοινωνικές κατηγορίες: π.χ. στρατιωτικοί, δημόσιοι υπάλληλοι, αστυνομικοί, αλλά και ανήμποροι, ηλικιωμένοι, ανήλικοι.   

    Με τον τρόπο αυτό και η δική μας Κοινότητα κατασκεύασε μια σειρά από κοινωφελή έργα, δρόμους, "στηθαία", αγωγούς κ.α., με πιο πρόσφατο, μεγάλο και γνωστό την τσιμεντόστρωση του κεντρικού δρόμου του χωριού, από την Πατσιούκα μέχρι το Γεφύρι, που μέχρι τότε ήταν χωματόδρομος. 

Προσωπική εργασία στην τσιμεντόστρωση του κεντρικού δρόμου στις 29-01-1977. Σε πρώτο πλάνο Βάιος Μπεϊνάς. Πίσω οι: Αντώνιος Ρέντζας, Ιωάννης Καραμάνης (;) και Αντώνιος Δαλδάς. (Προσφορά Αθαν. Μπεϊνάς).