Ήρθι η Αγιου-Λιάς βάλι ξύλα στη φουλιά σ'!

Στον Προφήτη Ηλία, ή τον Άγιο Ηλία είναι αφιερωμένη η 20 Ιουλίου, κατά το Ορθόδοξο Ανατολικό Εορτολόγιο. Βέβαια, μεσούσης της εποχής του καλοκαιριού είναι λίγο παράδοξο να μιλάει κανείς για ξύλα, που παραπέμπουν ευθέως σε χειμώνα! Η παροιμία του τίτλου μας, όμως, γιατί περί παροιμίας πρόκειται, ειπώθηκε όταν σε εφαρμογή στην πατρίδα μας ήταν το λεγόμενο παλιό ημερολόγιο, ή αν προτιμάτε το Ιουλιανό, όπως επίσημα είναι γνωστό. Το παλιό ημερολόγιο έχει μία χρονική υστέρηση 13 ημερών σε σχέση με το νέο, ή αλλιώς Γρηγοριανό ημερολόγιο που σήμερα εφαρμόζουμε στη χώρα μας. 

Μελιβοιώτης ξεφορτώνει ξύλα.

   Οπότε, παλιά η γιορτή του Προφήτη Ηλία, κατ' αναλογία με το σημερινό ημερολόγιο, θα έπρεπε να εορτάζεται στις 2 Αυγούστου. Αν, λοιπόν, ληφθεί υπόψη ότι η μεταφορά των ξύλων γίνονταν με υποζύγια (με μουλάρια και γαϊδουράκια συνηθέστερα και σπανιότερα με άλογα), αντιλαμβάνεται κανείς ότι ήταν εξαιρετικά χρονοβόρα, αφού κάθε υποζύγιο μετέφερε μικρή ποσότητα ξύλων, οπότε το "κουμάντο" του καλού νοικοκύρη έπρεπε να γίνει έγκαιρα. 

Ξύλα στοιβαγμένα σε ντάνες, κάπου στον Κίσσαβο.

    Το ορόσημο έθεσε το λαϊκό συλλογικό αισθητήριο στη γιορτή του Αη-Λια, δεδομένου ότι ναι μεν η εορτή ήταν και με το παλιό ημερολόγιο στις 20 Ιουλίου, αλλά οι καιρικές συνθήκες της 20ης Ιουλίου του παλιού ημερολογίου αντιστοιχούν εποχιακά με τις καιρικές συνθήκες της 2ας Αυγούστου, σύμφωνα με την αναγωγή από το παλιό στο νέο ημερολόγιο, οπότε είμαστε κοντύτερα στο Φθινόπωρο. Άρα, ορθά, δοθέντος και του απαραίτητου χρόνου για τη συλλογή, την κοπή και τη μεταφορά των ξύλων, έπρεπε ο καλός και συνετός νοικοκύρης να αρχίζει από του Αγιου Λια να βάζει ξύλα στη φωλιά του! 

Στον Αγιο-Λιά...