Παπά Κώστας Γαλλιώτας .

Παράλειψη μεγάλη θα ήταν να μην αναφερθούμε και στον παπά Κώστα Γαλλιώτα "μια σεβάσμια μορφή της Εκκλησίας του Χριστού" , όπως τον χαρακτηρίζει ο Τακ. Καρδάρας στο βιβλίο του "ΜΕΛΙΒΟΙΑ-ΑΘΑΝΑΤΗ" . Και όντως τέτοια σεβάσμια μορφή ήταν για όλους τους Μελιβοιώτες , έστω κι αν μερικοί δεν το παραδέχτηκαν δημόσια ποτέ . Γεννημένος στη Μελιβοία στις 25-04-1912 , πολύ νέος , μετά τον πόλεμο του 1940 στην Αλβανία , χειροτονείται ιερέας ( 29-11-1942 ) από τον τότε Δημητριάδος Ιωακείμ . Ανέλαβε εφημέριος στις 01-01-1943 και υπηρέτησε την ενορία του μέχρι την 30-10-1982 .


Βέβαια , η αξιοσύνη του και τα πολλά χρόνια ιερατείας του δίδουν διαδοχικά τα οφίκκια του Οικονόμου ( πολύ νωρίς ) και του Πρωτοπρεσβύτερου στα τελευταία χρόνια της ιεροσύνης του . 

  Παντρεμένος με την Ευρύκλεια Λάμπου αποκτά έξι παιδιά : το Γιάννη , το Βασίλη , το Σταύρο , τη Χαρίκλεια και το Γιώργο ( ακόμα ένα πέθανε νωρίς ) . 

Η πρεσβυτέρα . 

    Το όνομά του είναι συνυφασμένο με την ιστορία της Μελιβοίας από το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο έως και τις αρχές της δεκαετίας του 1980 ( πέθανε στις 30-07-1983 ) , σε χρόνια δύσκολα και συνάμα κρίσιμα ( πόλεμος , ανασυγκρότηση , χούντα , μεταπολίτευση ) .

    Έχει συνδεθεί πρώτα απ' όλα με την εκκλησία της Αγίας Παρασκευής ( θεμελίωση και αποπεράτωση της ανέγερσης ) , καθώς επίσης , με το κτίριο του νέου σχολείου ( επιλογή θέσης , παραχώρηση οικοπέδου ) και με το θέμα της τωρινής πλατείας μας .   

Βαφτίζοντας ένα μωρό , σε χαρακτηριστική του στάση .

     Έχει , επίσης , βαφτίσει , παντρέψει και κηδέψει χιλιάδες Μελιβοιώτες , ενώ με τη στάση ζωής του έχει επίσης κερδίσει το σεβασμό άλλων τόσων , όντας πάντα μπροστάρης σε αγώνες και διεκδικήσεις , αλλά και συμβουλάτορας "σοφός" σε δύσκολες στιγμές . 

Γεώργιος Μαύρος , Τάκης Καρδάρας . Ο παπά Κώστας τους υποδέχεται και εκφράζει τα αιτήματα - προβλήματα της Αθανάτης . ( Από το βιβλίο του Τακ. Καρδάρα , "Μνήμες στο διάβα μιας ζωής" ) . 

     Το προσωπικό του παράδειγμα πάντα σε εντυπωσίαζε ή και σε άφηνε άφωνο . Π.χ. όσοι τον θυμούνται τα τελευταία χρόνια της ζωής του , θα τον είδαν σίγουρα να επιμελείται τα του τάφου του , δίνοντας ψυχραιμότατος , με τη βροντερή του φωνή , οδηγίες για την κατασκευή του , στους μαστόρους .       

    Θα θυμούνται , επίσης , όσοι τον γνώριζαν , το ότι αφηγούνταν με καμάρι τις λύσεις που έδινε σε τεχνικά ζητήματα που προέκυπταν στην κατασκευή του ναού της Αγίας Παρασκευής ( προσέξτε σε επόμενο εκκλησιασμό σας εκεί , τις "μαρμάρινες" κολώνες στο εσωτερικό του ναού ) . 

Στο New Castle της Αυστραλίας , το Μάρτη του '83 , λίγο πριν το θάνατό του . ( Προσφορά του Στ. Γαλλιώτα ) 

     Για τα παραπάνω ( και για άλλα που θα εκτεθούν στο μέλλον εδώ ) , οι περισσότεροι Μελιβοιώτες , άσχετα , όπως πριν είπαμε , αν δεν το εκφράζουν όλοι φανερά , τον θυμούνται με σεβασμό . 
    Βέβαια , όπως και κάθε άνθρωπος , είχε και αντιπάθειες , από μια  μερίδα Μελιβοιωτών , κάποιοι απ' τους οποίους δε δίστασαν να τον "φιλοδωρήσουν" με διάφορες κατηγορίες , που , ως τώρα , δεν αποδείχθηκαν .     

Θα συμπληρωθεί ...