Ήρθι η Αγιου-Λιάς βάλι ξύλα στη φουλιά σ'!

Στον Προφήτη Ηλία, ή τον Άγιο Ηλία είναι αφιερωμένη η 20 Ιουλίου, κατά το Ορθόδοξο Ανατολικό Εορτολόγιο. Βέβαια, μεσούσης της εποχής του καλοκαιριού είναι λίγο παράδοξο να μιλάει κανείς για ξύλα, που παραπέμπουν ευθέως σε χειμώνα! Η παροιμία του τίτλου μας, όμως, γιατί περί παροιμίας πρόκειται, ειπώθηκε όταν σε εφαρμογή στην πατρίδα μας ήταν το λεγόμενο παλιό ημερολόγιο, ή αν προτιμάτε το Ιουλιανό, όπως επίσημα είναι γνωστό. Το παλιό ημερολόγιο έχει μία χρονική υστέρηση 13 ημερών σε σχέση με το νέο, ή αλλιώς Γρηγοριανό ημερολόγιο που σήμερα εφαρμόζουμε στη χώρα μας. 

Ήρθ' η' παπαντή κι τσ' μαζ'ώνει μι τ' αντί...

Της Υπαπαντής σήμερα και η εκκλησία γιορτάζει την υποδοχή του Χριστού από το Συμεών στο ναό του Σολομώντα, κατά το εβραϊκό έθιμο της αφιέρωσης των πρωτότοκων αρσενικών παιδιών στο Θεό... Στο γλωσσικό μας ιδίωμα, με αφορμή την ημέρα αυτή, έχουμε τη φράση που χρησιμοποιούμε σαν τίτλο του άρθρου μας: "Ηρθε η Υπαπαντή και τις μαζεύει με το αντί" θα την προφέραμε κανονικά.

Άστουν αυτόν... Δεν καπνίζ' μπούχαρ'...

Η σημασία του θεσμού της οικογένειας με το νόημα που όλοι του αποδίδουμε (δηλ. δύο ενήλικα, διαφορετικού φύλου άτομα, χωρίς συγγενική μεταξύ τους σχέση, που έχουν συζευχθεί και ζουν κάτω από την ίδια στέγη, πιθανόν μαζί με τους κατιόντες συγγενείς τους -παιδιά, εγγόνια κ.λπ.-και ενίοτε και με τους ανιόντες τους -γονείς, παππούδες κ.λπ.-, μοιράζονται αγαθά, περιουσία κ.λπ.) είναι διαχρονικά τεράστια.

Οι "Ἐν Ἰορδάνῃ" και οι "Όξου απ' τουν Ιουρδάνη"...

Των Θεοφανείων σήμερα και η εκκλησία μας εορτάζει τη βάπτιση του Χριστού στον ποταμό Ιορδάνη της Παλαιστίνης... Σύμφωνα με τον Άγιο Γρηγόριο Νύσσης βαπτιζόμενος (μεταφορικά "μπαίνοντας στον Ιορδάνη" κατά το πρότυπο του Χριστού) "εἰσέρχεται κανεὶς στὸν στρατὸ τοῦ Χριστοῦ", με ότι αυτό συνεπάγεται... Δηλαδή, ηθικό και έντιμο βίο, εγκράτεια, αρετή και όλα τα γνωρίσματα του χαρακτήρος και των πράξεων που κάθε καλός χριστιανός πρέπει να έχει...